China staat voor ontwikkeling. In de technologie en ook binnen het onderwijs. Kinderen dienen zich in allerlei zaken te bekwamen, waardoor elk uurtje vrije tijd wordt gevoed met een activiteit gericht op beter of meer presteren. De eenkindpolitiek die jarenlang is gevoerd, heeft ervoor gezorgd dat de druk op dat ene kind enorm groot is. Hoe ziet het schoolsysteem in China eruit? Zijn er elementen die we terug willen zien in het Nederlandse systeem of moeten we hier verre van blijven?
Wat als eerste opvalt, is dat leerlingen in China een uniform dragen. Een manier om geen onderscheid te maken. Scholen kunnen zich op deze manier echter wel van elkaar onderscheiden. Het uniform zorgt mogelijk voor het verlies van een stukje eigenheid van de leerling, maar de vraag is of dat opweegt tegen de problemen die het wegneemt (wel of geen petje op, de lengte van een rok of broek, een spijkerbroek met gaten etc.). Andere gewoontes zijn onder andere het inleveren van je mobiele telefoon en de grote aandacht die wordt besteed aan muzieklessen. Veel ruimtes op scholen zijn ingericht als muziekruimte.
Docent is een vooraanstaand beroep. De docent wordt gezien als een autoriteit waarvan de kennis niet in twijfel mag worden getrokken. Leerlingen dienen respect te tonen en de lessen zijn vooral docentgestuurd. Bij een fulltimebaan als docent sta je tien uur voor de klas. Alle overige tijd is voorbereidingstijd.
De leerplicht geldt van 6 tot en met 15 jaar. De onderbouw van de middelbare school is nog verplicht en de bovenbouw is een keuze. Deze staat gelijk aan onze havo of een mbo niveau 2 en 3. Hierna kun je een toelatingsexamen doen voor de universiteit: de gaokao. Er is geen leeftijdsgrens en je mag elk jaar weer meedoen met dit examen. Dit examen bepaalt op welke universiteit je terecht kan en of je überhaupt verder mag studeren. Het is de enige kans op een vervolgstudie. Veel leerlingen volgen daarom bijlessen na een schooldag die al tot vijf uur duurt en in de weekenden. Daarnaast zitten ze tot tien uur ‘s avonds aan hun huiswerk.
Ouders hebben er veel geld voor over om hun (enige) kind de beste kans te geven op een zekere toekomst. Sommigen zeggen zelfs tijdelijk hun baan op om hun kind te helpen bij de studie. Het belang van vooruitgang en ontwikkeling is ontstaan uit het gedachtegoed van Confucius. Een goede scholing biedt aanzien voor de hele familie.
Wanneer je niet slaagt voor het examen, maar je bezit voldoende geld, kun je terecht bij privéscholen. Voor een grote som geld kan alsnog een vervolgopleiding worden gestart.
Vorig jaar is er overigens een verbod gekomen op commerciële instellingen voor naschools onderwijs. Zij zijn volgens de staat gericht op winstbejag en zorgen ervoor dat goede docenten weg worden gehaald bij de staatsscholen. Een andere kant van het verhaal is dat ouders teveel van hun geld stoppen in onderwijs. De staat ziet liever dat mensen hun geld anders uitgeven, aan vakanties bijvoorbeeld, omdat dit de economie ten goede komt.
Wat ik mee zou willen nemen naar het Nederlands onderwijs zijn de muzieklessen en de muziekruimtes in school. Muziek neemt in Nederland een steeds kleinere plaats in en dat zie ik als een gemis. Er worden delen van de hersenen gestimuleerd wanneer je muziek maakt die ten goede komen bij andere vaardigheden. Het plezier van samen muziek maken is uniek.
De lange lesdagen, de bijlessen en het vele huiswerk is niet iets waar we jaloers op moeten zijn. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe vol je hoofd moet zitten als je er de hele dag kennis in stopt. Vrije tijd waarin je jezelf kunt ontdekken en ontwikkelen op andere vlakken is een groot goed.
Door: Louise Boë
Voor een betere werking van onze platforms en om je relevantere informatie te kunnen tonen, gebruiken we cookies en soortgelijke technologieën, zowel van KlasseStudent als van derden. Voor meer info ga naar Cookie Statement