Artikel: Meer dan een leerkracht

Elke vier weken deelt onze content creator en leerkracht in het speciaal VO Louise, haar ervaring in de klas. Daarnaast schrijft zij over onderwerpen die haar als leerkracht interesseren. Hiermee willen we je een kijkje geven in het leven van een docent en daarnaast leuke, grappige maar soms ook serieuze zaken delen. 

“Ik heb een probleem en eigenlijk heeft het niks met school te maken, maar zou ik het toch met je mogen bespreken? Ik weet namelijk niet wat ik ermee moet.”
Geweldig vind ik het wanneer een leerling naar je toekomt en je in vertrouwen neemt, je deelgenoot wil maken van zijn wereld en jou belangrijk genoeg vindt om advies aan te vragen. Julian is 17 jaar, sympathiek, relaxed en heerlijk zichzelf. Een echte allemansvriend. Hij zal een ander nooit met opzet kwetsen. Zijn goedheid is zijn valkuil en dat wordt hem pijnlijk duidelijk nu hij een van zijn vrienden moet confronteren met zijn gedrag.

“Ik heb een vriend waarmee ik bijna alles samen deed en op een gegeven moment wilde ik ook dingen ondernemen los van hem, dus ik ging bij scouting. Een week later zat hij ook op scouting. Hij volgt me eigenlijk overal en appt en belt me continu. Nu zit ik net bij een nieuwe voetbalclub en hij heeft me al gezegd dat hij ook lid gaat worden. Ik wil dat echt niet, maar ik weet niet hoe ik het hem duidelijk moet maken. Ik ben het zo zat.”
“Heb je hem al verteld hoe je je voelt?”. Ik kijk Julian vragend aan. Hij wiebelt wat heen en weer en friemelt met zijn handen.
“Ik denk dat ik het te aardig heb gezegd.” Julian kijkt verlegen naar beneden.
“Ik denk het ook”, zeg ik hem met een glimlach. Ik leg Julian uit dat hij zijn vriend niet kan verbieden lid te worden van een voetbalclub. Ik vertel hem echter ook dat dit een kans is voor hem om duidelijk zijn grens aan te geven.
“Ik denk dat ik dat nog nooit heb gedaan. Ik word er zo boos van. Het is alsof hij me stalkt”.
Achter de glimlach op zijn gezicht gaat heel wat frustratie schuil. “Weet je, Julian, zeg je vriend rustig maar duidelijk dat je ook dingen zonder hem wil doen en dat zijn gedrag ervoor zorgt dat je meer en meer afstand neemt.”
“Dan ben ik bang dat hij boos wordt…”
“Dan wordt hij maar boos. Dat is niet jouw verantwoordelijkheid. Jij mag zorgen voor jezelf en je bent nog steeds de leuke Julian die je nu ook bent, ook al denkt jouw vriend daar misschien anders over.“

Vol goede moed gaat Julian naar huis. Die avond ziet hij zijn vriend op de scouting en gaat hij met mijn advies aan de slag. Maandagochtend zoek ik hem meteen op.
“Heb je je zegje gedaan?”, vraag ik hem verwachtingsvol. Ik zie Julian stralen, groter worden bijna. Hij lijkt meer rechtop te staan. “Ik heb hem alles kunnen zeggen wat ik wilde. Ik was heel duidelijk en ik dacht even niet aan zijn gevoelens, maar vooral aan mezelf. En weet je? Hij was helemaal stil. En hij heeft me niet meer geappt. Ik denk dat de boodschap wel is overgekomen.”
“Ik denk het ook”. Ik knipoog trots naar Julian. Wat een belangrijke les voor hem.

Ik hou van lesgeven, kennis overbrengen aan mijn leerlingen, maar nog meer hou ik van in gesprek gaan met ze. Over dingen die er toe doen. Over vriendschap, liefde, frustraties, worstelingen en alles wat het leven brengt. Zowel het mooie als het minder mooie. Omdat we van het minder mooie in gesprek toch weer iets moois kunnen maken.